Je crois aux nuits / Pierre Liebaert
Kunstenaar: Pierre Libaert
Afkomstig uit: België
Plaats van het werk: rue de Nimy-Cour du 106
De jonge Bergense fotograaf Pierre Liebaert heeft een aparte manier om het momentum vast te leggen en ons hier terug naartoe te brengen. Liebaert is een jonge Bergense fotograaf die afstudeerde aan de Brusselse Hogeschool voor Fotografie “Le 75”. Zijn werken zijn regelmatig te bewonderen op festivals en in musea. De Amerikaanse website Photo-eye merkte zijn reeks “Macquenoise” op en riep de reeks uit tot een van de 26 beste werken van 2013. In 2015 neemt hij deel aan de fotomissie IN/ OUT en fotografeert hij Patti Smith tijdens haar bezoek aan de tentoonstelling Verlaine Cellule 252 in het BAM. De kunstenaar brengt meeslepende werken met een groot bereik in de tijd. Hij probeert elk project terug te leiden tot de essentie.
Voor zijn nieuwe projecten keert hij naar de magmatische oorsprong van Napels, te midden van de duisternis van de kloosters en tussen de carnavaleske figuren in de bergholtes. Hij wordt aangetrokken door plaatsen waar de tragedie zich onttrekt aan het licht. Het gefantaseerde gezang van de castraten, het geïncarneerde werk van Caravaggio, de starheid van de Vlaamse Primitieven, de universaliteit van de carnavalsfiguren, de vochtgeur van aangetast hout, de plechtigheid van de processies en de kwetsbaarheid van onze organen; allerlei fragmenten die hij constant wil bundelen.
Afkomstig uit: België
Plaats van het werk: rue de Nimy-Cour du 106
De jonge Bergense fotograaf Pierre Liebaert heeft een aparte manier om het momentum vast te leggen en ons hier terug naartoe te brengen. Liebaert is een jonge Bergense fotograaf die afstudeerde aan de Brusselse Hogeschool voor Fotografie “Le 75”. Zijn werken zijn regelmatig te bewonderen op festivals en in musea. De Amerikaanse website Photo-eye merkte zijn reeks “Macquenoise” op en riep de reeks uit tot een van de 26 beste werken van 2013. In 2015 neemt hij deel aan de fotomissie IN/ OUT en fotografeert hij Patti Smith tijdens haar bezoek aan de tentoonstelling Verlaine Cellule 252 in het BAM. De kunstenaar brengt meeslepende werken met een groot bereik in de tijd. Hij probeert elk project terug te leiden tot de essentie.
Voor zijn nieuwe projecten keert hij naar de magmatische oorsprong van Napels, te midden van de duisternis van de kloosters en tussen de carnavaleske figuren in de bergholtes. Hij wordt aangetrokken door plaatsen waar de tragedie zich onttrekt aan het licht. Het gefantaseerde gezang van de castraten, het geïncarneerde werk van Caravaggio, de starheid van de Vlaamse Primitieven, de universaliteit van de carnavalsfiguren, de vochtgeur van aangetast hout, de plechtigheid van de processies en de kwetsbaarheid van onze organen; allerlei fragmenten die hij constant wil bundelen.
