Pierre Coran en zijn echtgenote Irène wonen al meer dan 40 jaar in Jurbise. Ze zouden de gemeente voor geen geld ter wereld verlaten. Het is hier dat zij elke dag hun artistieke compliciteit cultiveren, aan de rand van een bos waar de dieren soms wild zijn... De zoetheid van het leven is voelbaar, bijna besmettelijk. Ontmoeting met de dichter-schrijver die al decennialang met emotie woorden laat dansen.
 

Al van toen hij heel klein was...

Pierre Coran werd geboren in Saint-Denis en Brocqueroie, nabij Jurbise. Toen al leefde hij met zijn familie in contact met de natuur. Toen hij 6 jaar oud was ontdekte hij de oorlog met de zorgeloosheid van kinderen die onder alle omstandigheden blijven spelen. Het tweede wereldconflict versterkte zich en daarmee gepaard het risico dat de speelplaats van de jonge Pierre kleiner werd. De streek van Mons werd niet gespaard, de regimenten van het Duitse leger brachten lawaaierige tanks met zich mee in het bos niet ver van het familiehuis. De dichter herinnert zich dat hij met zijn groep vrienden een aantal streken uithaalde met de lawaaierige pantserwagens. « Het bos was ons speelterrein. We kenden het uit onze broekzak, het was dus gemakkelijk om de borden te verplaatsen en die omvangrijke oorlogsmachines de kant op te sturen die volgens ons de juiste was. Richting vijvers en moerassige bodems ! ». De passie voor de natuur is al aanwezig en die voor woorden is ontluikend. « Mijn moeder leerde me net voor de oorlog lezen. Terwijl mijn kameraden probeerden te lezen in de klas, schreef ik, vanaf de leeftijd van 9 jaar, in het geheim...al kleine fabels». 
70 jaar later zijn de twee passies van de man nog intact. Ze voeden elkaar wederzijds en versterken elkaar door de levendige kindertijd van de dichter. Zijn levensweg is een spiegel van een vers van de Prins van Ligne : « Ik ga verder in de winter met de kracht van de lente »
 
 

Een rijke carrière

Afwisselend leraar, schooldirecteur, Professor in de geschiedenis van de literatuur aan het Koninklijk Conservatorium van Mons, sinds 1960 staat de man in dienst van de poëzie en kinderliteratuur. Zijn werken zijn verspreid over elk continent en vertaald in meer dan 15 talen. De prijzen en onderscheidingen tekenen zijn carrière als auteur. Ze illustreren zijn engagement voor de poëzie, zijn inzet voor de bevordering van de Franse taal. Pierre Coran wordt in 2014 uitgeroepen tot « Richelieu persoonlijkheid België-Luxemburg », en is een bescheiden en toegewijde ambassadeur voor zijn dagelijkse kunst. Hij haalt zijn inspiratie gedeeltelijk uit de natuur. Zij is onze bondgenoot, zegt hij, we kunnen slechts bescheiden zijn tegenover haar en het is steeds belangrijk om haar te waarderen.
 Het ontbreekt de man niet aan anekdotes met een dier in de hoofdrol, of een insect tijdens vaak magische en verbazingwekkende momenten. De spinnen volgen zijn schrijven, de eekhoorns komen hem begroeten in zijn kantoor, de vogels, uilen en egels zijn nooit veraf... U begrijpt het, Pierre laat zich inspireren door de wereld om hem heen, maar hij observeert vooral elke dag met vrolijkheid. Zijn kindertijd is er nog steeds, en steeds opnieuw, om woorden te laten dansen en verhalen te vertellen. Pierre en Irène Coran hebben samen met de inwoners van Jurbise deelgenomen aan de editie van een poëzieverzameling Si Jurbise m‘était conté (beschikbaar bij de Toeristische Dienst van Mons en bij het Gemeentehuis van Jurbise) om te verhalen over de zes dorpen van de entiteit. U kunt er personen, plaatsen, een folklore ontdekken... een « geschrift als wegwijzer » dat vertelt over Jurbise.