Neem hoogte in het PASS

Een stap opzij zetten of hoogte nemen is vaak noodzakelijk om een andere kijk te hebben op wat ons omringt. Op de top van de terril van Le Crachet in Frameries openbaren de geschiedenis van de Borinage en zijn verbazingwekkende reconversie zich in een onverwacht licht.
 
Toen de mijnen in de Borinage de ene na de andere sloten, heeft de overheid zich lang afgevraagd wat ze zouden doen met de mijnen en de terrils waarmee zij geconfronteerd werden. In Frameries is er geen sprake van om deze getuigen van de geschiedenis te laten verdwijnen. In 2000 werd de voormalige kolenmijn van Le Crachet-Piquery veranderd in het Parc d'Aventures Scientifiques et de Société. Vandaag kent iedereen het PASS. Je kunt er op een bijzonder leuke manier de wetenschappen en hun toepassingen in ons dagelijks leven ontdekken. Je kunt je er een dag lang met het hele gezin (zelfs met de allerkleinsten) allerlei experimenten doen. 
 

Een verbazingwekkende reconversie

Een schachttoren veranderd in een uitzichttoren, een voetgangersbrug van 200 meter lang... Wie nog nooit in het PASS bent geweest, zal ongetwijfeld verrast worden door de plek. Sinds de renovatie door Jean Nouvel is het meer dan een museum. De beroemde Franse architect heeft een volledig complex ontworpen op een oppervlakte van 28 hectare. 
Als een piramide van Gizeh steekt de terril van Le Crachet trots boven het geheel uit. Hem beklimmen is als het ware je vinger leggen op het werk van de duizenden mensen die jarenlang in de put afdaalden om het zwarte goud te winnen in vaak erbarmelijke omstandigheden. Denk daaraan wanneer je de bodem van deze steenberg betreedt. Zonder de menselijke hand zou dit alles niet hebben bestaan. 

De natuur regeert

Vandaag heeft de natuur wraak genomen en uit ze zich op de mooiste manieren. De mijnwerkers zijn weg. Tot groot genoegen van de mijnen op de terril. Vanaf de parking leidt een pad de wandelaars de steenberg op. Onderweg zul je zeer oude rotsen ontdekken en de razendsnelle ontwikkeling van de natuur kunnen observeren. Hoewel het bos overheerst, zien we her en der mooie open plekken met groen en enkele plassen! Op de Crachet zijn er trouwens maar liefst 8 soorten amfibieën. Wat de flora betreft, kun je als je goed kijkt de grote keverorchis, de aardaker of de knikkende distel met zijn roze-paarse bloemen ontwaren! 
 

Een adembenemend uitzicht

Op de top staat iedereen die nog nooit op een terril is geweest sprakeloos. De bodem varieert tussen rood en zwart en rookt op sommige plekken. Nee, je droomt niet. Meer dan 50 jaar na de sluiting van de mijn brandt de terril nog steeds.
Van daarboven kan het uitzicht op het park je versteld doen staan. Je zult je zo klein voelen. Klein tegenover de natuur. Klein tegenover het architecturaal complex ontworpen door Jean Nouvel. Maar vooral klein tegenover de geschiedenis waarmee je geconfronteerd wordt. Tracht een eeuw terug te gaan in de tijd en stel je het komen en gaan voor, het doffe lawaai dat er moest heersen en de grijze rook die hier opsteeg. Probeer je, al was het maar een moment, voor te stellen hoe het dagelijks leven van de mijnwerkers eruit zag. Dan zal de frisse lucht die je inademt voordat je weer naar beneden gaat, je kostbaarder lijken dan ooit tevoren.