De stad van Bosquétia

Ridders, schilders, schrijvers, architecten, industriëlen, politici, allemaal talenten! 

Wist u dat Paul Hankar, de in België zeer bekende architect en meester in de art nouveau, geboren was in Frameries? Net als journalist en schrijver Louis Piérard en schilder Germain-Joseph Hallez, auteur van het schilderij van de heilige Barbara in de kerk van Sainte-Waudru. Dichter Georges Rodenbach was er niet geboren, maar trouwde met een Framerisoise. Zijn teergeliefde Anna stelde trouwens de Caillou-qui-Bique voor aan Emile en Marthe Verhaeren! 
 

Frameries, land van talenten

Veel bekende personen zijn geboren in Frameries of hebben hun stempel op de geschiedenis van de stad gedrukt. Grote politici hebben er hun engagement gesmeed. Firmin Piérard en Désiré Maroille, twee figuren van het socialisme, waren er geboren. Désiré Maroille, een van de oprichters van de Belgische Arbeiderspartij, werkte in de mijn van 11 tot 15 jaar. In de Borinage bouwde hij zijn politieke carrière uit en vond hij de zin van zijn engagement. Maroille was in de voorhoede van de grote mijnwerkersstaking van de Borinage in 1885 en de algemene staking van 1886. 
 

Dufrane: lofzanger van Frameries

Maar als je slechts één naam zou moeten onthouden, dan lijkt die van Joseph Dufrane onvermijdelijk Alle Framerisois kennen hem, en terecht. Hij is de auteur van het liedje "Enn c’est nie co Frameries", het volkslied van de gemeente! Een monument, een plein en ook een straat zijn naar hem genoemd. Maar hier in Frameries is hij vooral bekend als Bosquétia. De dichter heeft een indrukwekkend aantal komedies en fabels in patois geschreven, geïnspireerd op Aesopus, Molière of Jean de la Fontaine, die hij ondertekende met de naam Bosquétia, eekhoorn in het patois van Frameries.
Als veelzijdig kunstenaar was de muzikant ook liedjesschrijver en componist. 

Een kunstenaar met vele talenten

Toen hij om beroepsredenen naar Brussel verhuisde, voelde hij de behoefte om in patois te schrijven. Dufrane was de initiatiefnemer van de eerste almanak van de Borinage (Armonaque Borain) in 1880. Hij was tevens hoofdredacteur van Tambour battant, een krant voor de arbeidersklasse. Aan het eind van de jaren 1880 bewerkte hij de fabels van La Fontaine en toneelstukken van Molière in het Borain. Zijn Cocu imaginaire kende een waar volkssucces. De vaudevillemeester creëerde vervolgens originele werken, zowel in de vorm van proza ​als in de vorm van operettes of toneelstukken. Hij was erg gehecht aan zijn stad en bleef haar hulde brengen. 
 

“Enn c'est nie co Frameries”

Het was tijdens een Ducasse in juli 1879 dat hij voor het eerst “Enn c’est nie co Frameries” zong op de melodie van “Dieu des bonnes gens” (Béranger). Sindsdien zingen de Framerisois elk jaar het nummer van Bosquétia in koor. Dankzij zijn geschriften maakte hij Frameries en de Borinage overal in België en in het noorden van de Frankrijk bekend. Toen hij stierf in 1906, gaf de stad Frameries hem een ontroerende begrafenis.  
 

Goed om weten 

In het stadhuis is een tentoonstellingsruimte gewijd aan de beroemde personen van Frameries.