De pavé montois … hemels!
17 december 2014
Speciaal voor jullie, beste bezoekers, ben ik op gastronomisch avontuur gegaan om een aantal lekkernijen voor te proeven. Mons is namelijk een paradijs voor kenners van zoet of hartig lekkers. Het enige nadeel is dat je - net als Obelix die in de ketel met toverdrank viel toen hij klein was - zo gecharmeerd zal zijn door onze lokale specialiteiten dat je niet meer zonder zal kunnen.
Chocolaatjes, pagnons (zoete taarten), bieren of kazen ... er is voor elke fijnproever wat wils!
Chocolaatjes, pagnons (zoete taarten), bieren of kazen ... er is voor elke fijnproever wat wils!
Pavés montois van bij Demeyer
Ik ben mijn wandeling begonnen in de rue de Nimy en heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om het pand op nummer 106 te bewonderen. Het is een ietwat lange helling, maar het loont de moeite om tot boven te gaan. Links op de hoogst gelegen hoek is er een piepklein bakkerijtje. Klein van omvang maar groots op vlak van kwaliteit: welkom bij Demeyer, ambachtelijke bakker en officiële leverancier van de pavés montois.
Deze lokale lekkernij heeft zachte praliné binnenin en bittere cacao in poeder aan de buitenkant … er bestaat niets beters. Ik gun de andere zoetigheden met chocolade of het lekkere, op traditionele wijze geknede brood zelfs geen blik en grijp meteen een doos. Hier kom ik steeds terug.
Deze lokale lekkernij heeft zachte praliné binnenin en bittere cacao in poeder aan de buitenkant … er bestaat niets beters. Ik gun de andere zoetigheden met chocolade of het lekkere, op traditionele wijze geknede brood zelfs geen blik en grijp meteen een doos. Hier kom ik steeds terug.
Koffiepauze op de Grand-Place
Het is een kwelling om de Grand-Place over te steken! De terrassen staan verleidelijk opgesteld en wenken allemaal … maar ik kan eraan weerstaan!
Ter hoogte van de Excelsior twijfel ik. Dit is mijn favoriete café en het meest bekende bij de oudere inwoners van Mons. Ik kijk naar de gevel met hout- en glaswerk van begin vorige eeuw en denk hoe heerlijk een cappuccino op zijn Belgisch met echte, luchtig geklopte slagroom zou zijn ... ik schaam me, maar ik zwicht.
Na deze zoete pauze trek ik met hernieuwde moed naar de Marché aux Herbes, kwestie van wat calorieën te verbruiken. Ik ga erheen via de rue de la Clef. De Amerikaanse brunch wordt jammer genoeg alleen 's zondags geserveerd. Ik keer morgen terug, beloofd.
Verse en streekproducten van de markt
Hier ben ik dan eindelijk op dit charmante pleintje en wat zie ik? Lokale producenten, ambachtelijke producten … Hoe kon ik vergeten dat ze hier elke eerste zaterdag van de maand samenkomen om de allerbeste streekproducten aan te bieden. Mijn kleine mand wordt steeds voller: kazen, suikertaarten (de pagnon is een ‘nationale’ trots waarvoor ik een heel makkelijk recept kan geven - als je braaf bent), fijne vleeswaren … een waar festijn voor elke lekkerbek.
Mijn mand is zwaar en het wordt warm. Ik nader de rue de la Coupe en snuif er sublieme geuren op: verse Italiaanse pasta, gastronomische gerechten. Hier kan ik niet zomaar aan voorbij gaan. Ik geef toe aan de verleiding en vul mijn mand nog een beetje meer.
Het is dus niet meer dan normaal dat mijn wandeling eindigt op de zachte kussens van een terras vlak over een van de meest opmerkelijke stadhuizen van België met een Car d’Or voor me.
Heb je zin gekregen om zelf ook een gastronomische wandeling te maken? Aarzel niet om beroep te doen op een Greeter om in mijn voetsporen te treden.
Smakelijk!
Reacties