De Ducasse van Messines is een eeuwenoude traditie. Het begon allemaal in het begin van de 17e eeuw toen een schilderij van de Heilige Maagd in een kapelletje geplaatst werd. Deze plaats werd heel snel een belangrijk pelgrimsoord. Sinds 1620 zijn er wonderen waargenomen. In 1668 werd vlak bij de rue de Bertaimont een nieuwe kerk gebouwd. De feestelijkheden begonnen rond deze tijd en de pelgrimstocht vond plaats op 2 juli, later is dat definitief verschoven naar 25 maart.

De buurtbewoners zagen deze dag als hun patroonsfeest; in de 18e eeuw werd het een van de populairste van de stad. De Ducasse van Messines was gedurende de Revolutie tijdelijk verboden maar kwam weer terug met de publieke erediensten. Stukje bij beetje verloor de pelgrimstocht zijn animo, maar de feestelijkheden er om heen groeiden juist. De verkopers van religieuze voorwerpen en bloemenhouders, die aanvankelijk in de kerk hun zaken deden, gingen naar buiten, het kerkplein op. Vervolgens namen ze hun posities in langs de gehele rue de Bertaimont tot, tegenwoordig, aan de straten ernaast.
 
In de eerste helft van de 19e eeuw verschenen na de quarantaines, het damast, aurikels, viooltjes, camelia‘s, narcissen, kleine voorwerpen ten tonele die de kinderen erg leuk vinden: le rossignol (de nachtegaal), le moulin de carton (de kartonmolen), le saudart (het soldaatje), le wa-wa (de speeldoos), la gayole (het kooitje). Er kwamen meer soorten vermaak. Er werden bals gegeven, concerten georganiseerd. De bloemenkooplieden, die van steeds verder weg toestroomden, kwamen met een wedstrijd bloemschikken. Ook kwamen er culturele activiteiten. De twee wereldoorlogen konden de feestelijkheden niet tegenhouden. Na maart 1946 wordt het volksfeest groter. Elk jaar wordt het aanbod rijker. De activiteiten spelen zich deels op straat af en deels in de café‘s (waarvan er vroeger veel meer waren). Sinds de jaren ‘80 wordt een grote tent opgezet voor de voorstellingen en wedstrijden en in 1989 was er voor het eerst een optocht der reuzen.

Vandaag de dag is de Ducasse van Messines een vast punt op de regionale agenda en is overigens ook erkend als Meesterwerk van het Mondelinge en Spirituele Erfgoed van de Franse Gemeenschap.