Orgels
De geschiedenis van het grote kerkorgel
De verschillende orgels werden gebouwd rond 1780 en werden in Louis XVI-stijl ontworpen voor de abdij van Cambron-Casteau. De plaatselijke orgelbouwer uit Mons integreerde een klassiek instrument met 49 orgelspellen op vier manuele klavieren en een pedaal. Na de revolutionaire plunderingen kreeg de Collegiale Sint-Waltrudiskerk opnieuw zijn initiële status, al kreeg het zijn versieringen en orgels wel niet terug. In 1804 probeerde men het prestigieuze orgel van Cambron terug te kopen, hetgeen drie jaar later ook effectief lukte. In 1811 keerde het orgel terug naar de Collegiale. Ermel voorzag de pedaal van een bombarde, creëerde extra ruimte tussen de twee buffetten en verbeterde de luchttoevoer van het instrument. Ook andere aanpassingen volgden. Zo kreeg het orgel meer noten en zwaardere orgelspellen alsook een nieuwe klankkast, luchttoevoer en pijpen en werden ook de hoofdprestanten beter op elkaar afgestemd. Al snel gebeurde een eerste volledige restauratie aangezien het instrument niet voldoende goed werkte. In 1952 zorgde Maurice Delmotte voor een modernisering van het orgel en werd het aangepast aan de voorkeur van de toenmalige orgelbouwer. Datzelfde jaar werd het orgel op 21 december gewijd door bisschop Himmer, onder het toeziend oog van koningin Elisabeth. Emile De Backer (organist-titularis) en Maurice Guillaume (prijs voor virtuositeit aan het Conservatorium van Brussel) mochten als eersten de klavieren bespelen en zorgen voor de begeleiding van de zangertjes van Saint-Laurent de Paris en de “Royale Union” van de Bouverie. Na enkele eerdere kleine renovaties, onderging het grote kerkorgel tussen 2014 en 2018 een volledige opknapbeurt, waarmee het meteen het meest uitgebreide orgel van Wallonië werd. Deze restauratie werd uitgevoerd door orgelbouwers Klais (Bonn, Duitsland) en Thomas (Ster-Francorchamps, België). Vandaag tellen we 4400 pijpen, 70 registers verspreid over vier manuele klavieren en een pedaal.
Organisten van Sint-Waltrudis
Bernard Carlier is van jongs af aan gebeten door muziek. Hij werd in 1958 geboren in Nijvel en volgde vanaf zijn vijfde al pianolessen. Op zijn twaalfde is hij al kerkorganist. Aan het einde van de middelbare school kiest hij om verder te gaan met muziek en volgt hij gedurende drie jaar les in het Institut supérieur de Musique d’Eglise et de Pédagogie van Namen. Nadien vervoegt hij het Koninklijk Muziekconservatorium van Brussel en behaalt hij binnen het jaar de hoofdprijzen voor orgel, en schriftelijke en praktische harmonie. Twee jaar later mag hij het hoge diploma voor orgel in ontvangst nemen. Na aan de slag te gaan als onderwijzer wordt hij directeur van de Académie de Musique van Mont-sur-Marchienne. Bernard Carlier speelt regelmatig in de abdij van Maredsous. Op zijn 34ste wordt hij na een wedstrijd verkozen tot titularis van het grote orgel van de Collegiale Sint-Waltrudiskerk. Hij was als solist actief in grote Belgische maar ook Franse en Spaanse kerken. Als lid van het Nationaal Orkest van België verzorgde hij bovendien verschillende concerten. Tevens is hij lid en bestuurder van de Union Wallonne des Organistes, waar hij ijvert voor de (her)ontdekking van onbekende Belgische componisten. Alhoewel zijn repertoire zich uitstrekt van barok tot modern, gaat zijn voorkeur toch uit naar de Belgische en Franse romantische symfonische scholen. Hij wordt algemeen beschouwd als expert van orgels uit de 19de en 20ste eeuw.
Aan zijn zijde zit Benoit Lebeau, geboren in 1994. Op zijn zevende combineert hij piano- en orgellessen. Op zijn 20ste richt hij de vzw “Orgues en Campagnes” op, waarmee hij zijn liefde voor orgelbouw en voor de geschiedenis van het orgel wil inzetten om het behoud van de orgels van zijn geboorteplek Ham-sur-Heure-Nalinnes te garanderen. In 2015 ontvangt hij van zijn gemeente de prijs voor culturele verdienste (“Mérite Culturel”) in de categorie Beloftes. In 2017 behaalt hij een master Onderwijskunde aan het IMEP Namen (Institut supérieur de musique et de pédagogie). Benoit volgde meerdere Masterclasses bij grote namen uit het milieu en speelt regelmatig mee met concerten in Wallonië en Brussel. Hij treedt op zowel als solist als als begeleider van of in samenspel met trompettist Jérémi Dupont. Benoit werd benoemd tot titularis in Forchies-la-Marche, Donstiennes, La Roche-en-Ardenne en Ban d'Ortho vooraleer in 2017 medetitularis te worden van de Collegiale Sint-Waltrudiskerk van Mons. Datzelfde jaar werd hij ook leraar organist aan het Conservatoire Lucien Robert van Tamines. Daarnaast is hij lid van de Commission Diocésaine des Orgues voor de Diocèse van Doornik en werd hij voor het seizoen 2017-2018 benoemd tot orgeldirigent aan de Onze-Lieve-Vrouw van Finisterraekerk in Brussel.
Aan zijn zijde zit Benoit Lebeau, geboren in 1994. Op zijn zevende combineert hij piano- en orgellessen. Op zijn 20ste richt hij de vzw “Orgues en Campagnes” op, waarmee hij zijn liefde voor orgelbouw en voor de geschiedenis van het orgel wil inzetten om het behoud van de orgels van zijn geboorteplek Ham-sur-Heure-Nalinnes te garanderen. In 2015 ontvangt hij van zijn gemeente de prijs voor culturele verdienste (“Mérite Culturel”) in de categorie Beloftes. In 2017 behaalt hij een master Onderwijskunde aan het IMEP Namen (Institut supérieur de musique et de pédagogie). Benoit volgde meerdere Masterclasses bij grote namen uit het milieu en speelt regelmatig mee met concerten in Wallonië en Brussel. Hij treedt op zowel als solist als als begeleider van of in samenspel met trompettist Jérémi Dupont. Benoit werd benoemd tot titularis in Forchies-la-Marche, Donstiennes, La Roche-en-Ardenne en Ban d'Ortho vooraleer in 2017 medetitularis te worden van de Collegiale Sint-Waltrudiskerk van Mons. Datzelfde jaar werd hij ook leraar organist aan het Conservatoire Lucien Robert van Tamines. Daarnaast is hij lid van de Commission Diocésaine des Orgues voor de Diocèse van Doornik en werd hij voor het seizoen 2017-2018 benoemd tot orgeldirigent aan de Onze-Lieve-Vrouw van Finisterraekerk in Brussel.
